منطقه سیرجان، یکی از مناطق مهم و معروف عشایرنشین/ایلیاتی نشین (ایلیاتیباف) در کنار شهرستانهای بافت، اُرزوئیه، رابُر، بردسیر، شهربابک، جیرفت، عنبرآباد، کهنوج، منوجان، قلعه گنج و رودبار جنوب استان کرمان است. این منطقه، به لحاظ تولید دستبافته به دو گروه دستبافته گلیم بافی/ گلیمینه/ تخت باف و قالیبافی/ فرشینه/ پرزباف تقسیم میشود. تکنیک گلیم باف ایلات منطقه نیز، به لحاظ شیوه بافت، به دو گروه ساده باف یا پودگذاری و پیچ باف یا پودپیچی تقسیم میشود. گروه ساده باف یا پودگذاری نیز شامل تکنیک های پود نما، تک قلاب، جفت قلاب، پود معلق، پود اضافه و چاکدار (این تکنیک کمتر در دستبافته استان کرمان و منطقه سیرجان به کار رفته است) میشود. از گروه پیچ باف به گلیم شیریکی پیچ (پیج باف) باید اشاره کرد.
بافندگی تقریباً در تمامی ایلات این منطقه ازجمله افشار، بُچاقچی، رائینی، قرائی، خواجوئی، خراسانی، لُری و طوایف شول و آلسعدی، مستقل میرپاریزی، مستقل محمودآبادی، مستقل زیدآبادی و طایفه میرپاریزی در پنج نقطه شهری (سیرجان، نجفشهر، پاریز، هماشهر و زیدآباد)، پنج بخش (مرکزی، پاریز، گلستان، زیدآباد و بلورد) و ده دهستان (چهارگنبد، پاریز، گلستان، شریفآباد، بلورد، نجفآباد، سعادتآباد، ملک آباد، زیدآباد و محمودآباد) وجود داشته است و امروزه نیز ادامه دارد.