خانه مقالات طرح، نقش و نقش مایه
فرش سمنگان نوشته شده توسط
فرش سمنگان تاریخ

بیشترین طرح بافته شده در دستبافته فرشینه/ پرزباف/ قالیباف ایلات و طوایف بافنده منطقه سیرجان، موسیخانی، موسیخانی گلدانی، بابابیگی، پنج ترنج بابا بیگی، بابا بیگی لنگری، لنگری بالدار، سماوری، سهکله (تک ترنج، دوترنج، سه ترنج، چهارترنج و ...)، ارگهای/ ارگهی، پنج کله، بندی، شول، ستارهای، حشمت، حشمت محرابی، حشمت دو ترنج، حشمت پنج ترنج، حشمت تلفیقی، ترنجی، لچک ترنج، دوترنج، سه ترنج، پنج ترنج/ پنجگل، شش ترنج، ترنجِ منبری، ترنجِ محرمات، ترنج لوزی، لمپایی، گلدانی، گلدانیِ ترنجدار، گلدانیِ جانوری، گلدانیِ استکانی، گلدانی جنگلی، گلدانی بوته گلی، بارک الله،آغاجری، بخیه، گلفرنگ، غلط، تصویری، درختی، سینی، خوشهانگوری/ پهلوی، خشتی، جنگلی، شترمرغ/ مرغی، شیری، کتری/ بته کتری، بته ای/ بته جقه، بته دندانه دار، بته بزرگ/ کلانچ/ کلانژ، بته سروی، مادروبچه/ اتو، بته دوقلو، بته شاهی، بالغ/ بالیق/ بالوق، راهراه (محرمات)، پروانه های، مکه ای (دو گل پاریزی)، گل سرخ و سینه ریز است.

گلیم بافی در منطقه سیرجان، به لحاظ شیوه بافت، به دو گروه ساده باف (پودگذاری) و پیچ باف (پودپیچی) تقسیم میشود. گروه ساده باف، با تکنیک های ساده باف (پودنما، پودرو)، تک قلاب (متصل، تارپیوند)، جفت قلاب (دوقلابه، پودپیوند)، پود معلق، پود اضافه/ پود اضافی، چاک دار و تکنیک ترکیبی گلیم فرش بافته می شوند. از گروه پیچ باف یا پود پیچی به گلیم شیریکی پیچ باید اشاره کرد که مشهورترین و متداول ترین تکنیک بافندگی در منطقه سیرجان به شمار میرود. این تکنیک بافت، ثبت ملی و ثبت جهانی شده است. مهمترین نقش گلیمینه/ گلیم بافی/ تخت بافت منطقه سیرجان، راهراه (محرمات)، ابروباد، ابروبادِ ترنجدار، ابروبادِ کف ساده، ابروباد پنج ترنج، کف ساده، کف ساده ترنجدار، خارا، بندی، موسی خانی، بابابیگی، حشمت، خوشه انگوری، ماه زنجیل/ ماه زنجیر، ماه سگار، سینی، گلدانی، گلدانی موسیخانی، گلدانی ترنجدار، گلدانی جانوری، گلدانیِ مرغی، گلدانی استکانی، بخیه، ترنجی/ ترنجدار، ترنج منبری، پنج ترنج، ترنج بندی، ترنج ترکیبی/ تلفیقی، بته ای، بته شاهی، بته سروی، بته دندانه دار، بته دوقلو، بته مادر و بچه، بته چیتی، شتر مرغ، بته سروی، بته بزرگ/ کلانچ/ کلانژ، شتر مرغ، بالغ/ بالیق/ بالوق، سماوری، سهکله (تک ترنج، دوترنج، سهترنج، چهارترنج و ...)،(سه کله و بابابیگی)، (سه کله و بخیه)، ، ارگهای/ ارگهی، پنجکله و خشتی هستند.

مهمترین نقوش متداول دستبافته منطقه سیرجان، دندان موشی، دوتپُِو/ دوپُودو، ترمئِو، کلِاکو، عقربو، چوگون، چهارپودو، چرخ فَلکُِو، سیبک، گل چهارپَر، سیبک هشت پَر، گل عباسی، ریز ه نباتو، نردبون، چهارسَبلو، جُمُلو، قلمدونو، عقربو گُلدار، گل و برگدار، حسین عباسی/ بلوردی، چهارپَرِه، گل قَمَرو، ارَِئو، تاس/ قرص، گنبهای، هفت وهشتو، هَفت رنگ، سرمه دون، چهارفصلو، مداخل، قُوش، دشتی، جَلَک، ماه زنجیل است

بیشترین طرح بافته شده در دستبافته فرشینه/ پرزباف/ قالیباف ایلات و طوایف بافنده منطقه سیرجان، موسیخانی، موسیخانی گلدانی، بابابیگی، پنج ترنج بابا بیگی، بابا بیگی لنگری، لنگری بالدار، سماوری، سهکله (تک ترنج، دوترنج، سه ترنج، چهارترنج و ...)، ارگهای/ ارگهی، پنج کله، بندی، شول، ستارهای، حشمت، حشمت محرابی، حشمت دو ترنج، حشمت پنج ترنج، حشمت تلفیقی، ترنجی، لچک ترنج، دوترنج، سه ترنج، پنج ترنج/ پنجگل، شش ترنج، ترنجِ منبری، ترنجِ محرمات، ترنج لوزی، لمپایی، گلدانی، گلدانیِ ترنجدار، گلدانیِ جانوری، گلدانیِ استکانی، گلدانی جنگلی، گلدانی بوته گلی، بارک الله،آغاجری، بخیه، گلفرنگ، غلط، تصویری، درختی، سینی، خوشهانگوری/ پهلوی، خشتی، جنگلی، شترمرغ/ مرغی، شیری، کتری/ بته کتری، بته ای/ بته جقه، بته دندانه دار، بته بزرگ/ کلانچ/ کلانژ، بته سروی، مادروبچه/ اتو، بته دوقلو، بته شاهی، بالغ/ بالیق/ بالوق، راهراه (محرمات)، پروانه های، مکه ای (دو گل پاریزی)، گل سرخ و سینه ریز است.

گلیم بافی در منطقه سیرجان، به لحاظ شیوه بافت، به دو گروه ساده باف (پودگذاری) و پیچ باف (پودپیچی) تقسیم میشود. گروه ساده باف، با تکنیک های ساده باف (پودنما، پودرو)، تک قلاب (متصل، تارپیوند)، جفت قلاب (دوقلابه، پودپیوند)، پود معلق، پود اضافه/ پود اضافی، چاک دار و تکنیک ترکیبی گلیم فرش بافته می شوند. از گروه پیچ باف یا پود پیچی به گلیم شیریکی پیچ باید اشاره کرد که مشهورترین و متداول ترین تکنیک بافندگی در منطقه سیرجان به شمار میرود. این تکنیک بافت، ثبت ملی و ثبت جهانی شده است. مهمترین نقش گلیمینه/ گلیم بافی/ تخت بافت منطقه سیرجان، راهراه (محرمات)، ابروباد، ابروبادِ ترنجدار، ابروبادِ کف ساده، ابروباد پنج ترنج، کف ساده، کف ساده ترنجدار، خارا، بندی، موسی خانی، بابابیگی، حشمت، خوشه انگوری، ماه زنجیل/ ماه زنجیر، ماه سگار، سینی، گلدانی، گلدانی موسیخانی، گلدانی ترنجدار، گلدانی جانوری، گلدانیِ مرغی، گلدانی استکانی، بخیه، ترنجی/ ترنجدار، ترنج منبری، پنج ترنج، ترنج بندی، ترنج ترکیبی/ تلفیقی، بته ای، بته شاهی، بته سروی، بته دندانه دار، بته دوقلو، بته مادر و بچه، بته چیتی، شتر مرغ، بته سروی، بته بزرگ/ کلانچ/ کلانژ، شتر مرغ، بالغ/ بالیق/ بالوق، سماوری، سهکله (تک ترنج، دوترنج، سهترنج، چهارترنج و ...)،(سه کله و بابابیگی)، (سه کله و بخیه)، ، ارگهای/ ارگهی، پنجکله و خشتی هستند.

مهمترین نقوش متداول دستبافته منطقه سیرجان، دندان موشی، دوتپُِو/ دوپُودو، ترمئِو، کلِاکو، عقربو، چوگون، چهارپودو، چرخ فَلکُِو، سیبک، گل چهارپَر، سیبک هشت پَر، گل عباسی، ریز ه نباتو، نردبون، چهارسَبلو، جُمُلو، قلمدونو، عقربو گُلدار، گل و برگدار، حسین عباسی/ بلوردی، چهارپَرِه، گل قَمَرو، ارَِئو، تاس/ قرص، گنبهای، هفت وهشتو، هَفت رنگ، سرمه دون، چهارفصلو، مداخل، قُوش، دشتی، جَلَک، ماه زنجیل است

فرش سمنگان